Dlaczego boimy się Helicobacter pylori?

    Badając dostępną literaturę możemy powiedzieć, że prawie połowa ludności świata jest zakażona bakterią Helicobacter pylori. W Polce odsetek zakażonych oscyluje w granicach 60-80%. Większość osób nie odczuwa dolegliwości z tym związanych, tylko u 10-20% z nich rozwijają się choroby będące wskazaniem do leczenia przeciwbakteryjnego.

    Helicobacter pylori jest Gram-ujemną spiralną pałeczką zakrzywioną w kształt litery S lub U bytującą na powierzchni komórek nabłonkowych pod warstwą śluzu pokrywającego błonę śluzową części przedodźwiernikowej żołądka. Bakteria ta ma silną zdolność do przetrwana w kwaśnym środowisku żołądka przez enzymy które wydziela, należą do nich: katalaza, oksydaza, ureaza. Najsilniejszy enzym to ureaza, która katalizuje rozkład mocznika z  powstaniem jonów amoniowych o działaniu zasadowym, co chroni bakterię przed kwasami. Czynniki sprzyjające rozprzestrzenianiu się bakterii to złe warunki socjalne, nieprzestrzeganie higieny oraz kontakt z zakażonym materiałem, a do zakażenia dochodzi najczęściej w dzieciństwie, w obrębie własnej rodziny (między rodzicami i dziećmi lub między rodzeństwem).

    Podstawową chorobą wywołaną przez Helicobacter pylori jest zapalenie błony śluzowej żołądka, co ostatecznie może prowadzić do wystąpienia wrzodów żołądka i dwunastnicy a w konsekwencji do wykształcenia się raka żołądka. Początkowo bakterie kolonizują wpust żołądka, lecz można znaleźć je również w dwunastnicy, gdyż bakteria ta jest w większej części zawieszona w śluzie żołądkowym co pozwala na swobodną wędrówkę do jelit. U pacjentów z objawami dyspeptycznymi, jak nudności i wymioty, zawieszone w płynie bakterie mogą zostać przeniesione do jamy ustnej i kolonizować płytkę nazębną i dziąsłową. Zauważono, że taka kolonizacja może odgrywać rolę w etiologii halitozy, zespołu pieczenia jamy ustnej  i przeroście brodawek liściastych języka. Na szczęście większość w większości przypadków występowanie tych bakterii w jamie ustnej przebiega bezobjawowo.

    Do rozpoznania infekcji Helicobacter pylori służą testy nieinwazyjne oraz inwazyjne. Największe zastosowanie ma test ureazowy oraz test oddechowy. Test ureazowy ma bardzo dobrą czułość, lecz konieczne jest endoskopowe pobranie wycinka, dlatego wykonuje się go tylko u osób u których występują kliniczne wskazania do gastroskopii. Natomiast test oddechowy stosuje się do ustalenia aktualnej infekcji lub oceny skuteczności leczenia. Samo leczenie zakażenia polega na stosowaniu antybiotykoterapii, połączeniu ze sobą 3 lub 4 leków.

    Z dietetycznego punktu widzenia w trakcie leczenia zakażenia Helicobacter pylori zaleca się zwiększenie spożycia witaminy C, najlepiej pochodzącej z warzyw i owoców oraz czosnku, działającego silnie bakteriobójczo. 

    Niestety jak było wspominane na początku, nieleczone zakażenie tą bakterią może doprowadzić do wystąpienia wrzodów żołądka.